Uzvišenost klasične muzike predstavljamo delima iz različitih vremenskih i stilskih epoha. Musica serena savremenog letonskog kompozitora Peterisa Vasksa, eterična i meditativna, praćena je mračnim introspektivnim drugim Koncertom za violončelo i orkestar Šostakoviča, koji prikazuje obilje autorovih kontrastnih osećanja. Prvi put pred beogradskom publikom naći će se fantastična violončelistička zvezda Maksimilijan Hornung. Neprolazni hit simfonijske muzike, očaravajuća Šeherezada, zaokružuje program pod palicom Danijela Rajskina.
Jedan od najistaknutijih kompozitora svoje generacije, letonski kompozitor Peteris Vasks (1946), potiče iz svešteničke baptističke porodice, što je u velikoj meri uticalo na razvoj njegove stvaralačke ličnosti. Represivna politika tadašnjeg SSSSR-a prema baptizmu odvela ga je na studije na Konzervatorijum u Viljnusu, u susednoj Litvaniji. Vasksovom internacionalnom pozicioniranju u najvećoj meri je, pak, doprineo slavni violinista Gidon Kremer, koji je od 1990-ih godina promovisao njegova dela izvan Sovjetskog Saveza. Danas je Vasks jedan od najznačajnijih savremenih stvaralaca, dobitnik brojnih nagrada i priznanja, i autor velikog broja porudžbina. Njegov opus obuhvata različite žanrove: orkestarsku, koncertantnu, kamernu i solističku muziku.
Musica serena za gudački orkestar predstavlja omaž dugogodišnjem prijatelju, finskom dirigentu Juhi Kangasu, povodom njegovog 70. rođendana. Od početka 1990-ih godina, Kangas je sa svojim kamernim ansamblom dirigovao premijernim izvođenjima Vasksovih dela za gudački orkestar. Musica serena pruža širok dinamički raspon koji narasta od treperavih akorada u violinskoj deonici (Andante cantabile) preko centralnog fortissima na vrhuncu (Maestoso), do postepenog povratka na mirnoću u pianisimu i harmonija sa početka, čime se zaokružuje muzički tok.
Koncert za violončelo i orkestar in Ge, op. 126, Dmitrija Šostakoviča (1906-1975) nastao je 1966. godine. Kao i prvi koncert namenjen ovom instrumentu, napisan je za Mstislava Rostropoviča koji je svirao na premijernom izvođenju u Moskvi, na koncertu posvećenom kompozitorovom 60. rođendanu, 25. septembra 1966. godine. Dirigovao je Jevgenij Svetlanov.
Stilski, ovaj Koncert je obeležio početak Šostakovičeve pozne stvaralačke faze. Uvodni stav je prvobitno trebalo da predstavlja početak nove simfonije, ali je tu ideju autor kasnije napustio, preradivši delo u verziju kakvu danas poznajemo. Stav donosi mračno i introspektivno raspoloženje, koje prekida kadenca koja razdvaja dve pojave glavne teme. Drugi stav je zasnovan na temi ulične pesme iz Odese, dok finale počinje fanfarama, nakon kojih nastupaju lirski, marševski i plesni odseci.
Šeherezada je simfonijska svita ruskog kompozitora Nikolaja Rimskog-Korsakova (1844-1908), člana čuvene kompozitorske grupe Ruska petorica. Ovo delo nastalo je 1888. godine, a danas je jedno od najpopularnijih u klasičnoj muzičkoj literaturi.
Koncipirana u četiri stava, Šeherezada je tematski bazirana na Pričama iz 1001 noći, a naslov je dobila po glavnoj junakinji koja ove priče, prema predanju, pripoveda.
Kompozicija je izuzetan primer orkestarskog majstorstva Rimskog-Korsakova, jer je u partituri uspeo da spoji i usaglasi svoj kompozicioni stil briljantne orkestracije i šarolike upotrebe instrumenata sa orijentalnim zvučnim motivima kojima je delo prožeto i koji upućuju na tematiku oslikanu muzikom. Šeherezada se smatra najpoznatijim delom Rimskog-Korsakova, a upotrebljavali su ga i obrađivali mnogi umetnici – od renomiranih baletskih igrača i koreografa, do engleskog benda Deep Purple. Pojedine teme iz ovog ostvarenja korišćene su i u brojnim filmovima, među kojima su Mala sirena, Majstor i Margarita i dr.
Prvi stav svite nazvan je More i Sinbadova barka čime upućuje na priču o mornaru Sinbadu i njegovim avanturama. U drugom stavu je priču o knezu Kalendaru kompozitor predstavio solistički tretiranim instrumentima, na prvom mestu violinom (koja ima ulogu naratora u čitavom delu), a zatim hornom i oboom, koje iznose temu i njene varijacije, uz pratnju ostatka orkestra. Princ i princeza je naziv trećeg stava svite, jednostavne forme i svedenog zvuka, dok se u završnom, Festivalu u Bagdadu, uz uvođenje nekoliko novih, ponavljaju i prepliću melodijski motivi iz prethodnih stavova.
